No i już po EJC. Chociaż powrót do normalności zajmie jeszcze chwilę. Po raz pierwszy miałem okazje być w otoczeniu tylu kuglarzy. Co prawda przyjechała połowa według oczekiwań organizatorów ale i tak 2 tysiące robiło wrażenie. Szczególnie podczas treningów na wielkiej hali. Polacy byli drugą narodowością tuż za Niemcami. Byli też ludzie z Ameryki, Argentyny, Urugwaju, Japonii i wielu innych dalekich krajów.
Teren konwentu był bardzo dobrze zorganizowany. Zarówno hale do treningu, pole namiotowe jak i przestrzeń pokazowa, imprezowa oraz scena ogniowa były blisko siebie.
Codziennie działała scena otwarta na której można było zobaczyć naprawdę dobre pokazy. Wieczorem uruchamiany był namiot barowy z koncertami na żywo. Tańce i zabawa z reguły trwały do rana. Ostatniej nocy śpiewy ucichły przed 10 rano.
O północy startowała scena w namiocie renegatów. Wszystkie namioty były obok siebie ten jednak najbardziej na uboczu a w nim najdziwniejsze pokazy. Zasady renegatów są proste. Zadziw nas i zdobądź nasz aplauz a w nagrodę dostaniesz piwo. Gdy publiczność będzie zawiedziona Twoim występem musisz się rozebrać. Emocji nie brakowało.
Warto wspomnieć, że oprócz EJC w tym samym czasie odbywał się Carnaval Sztuk-mistrzów, Urban Higline Festival, European Kendama Open Championships, oraz zawody monocyklowe.
Momentami nakładające się imprezy zwłaszcza EJC i Carnaval powodowały zamęt informacyjny. Nie dla wszystkich było jasne które wydarzenie jest przypisane do danego festiwalu. Nie mniej nie można narzekać na brak atrakcji. Uczestnicy znudzeni treningiem mogli skorzystać z basenu lub wycieczki z przewodnikiem po Lublinie. W samym mieście co krok można było spotkać występy kuglarskie a z plecaka co trzeciego przechodnia wystawały maczugi. To naprawdę niecodzienny widok i bardzo będzie mi go brakowało. Następne EJC odbędzie się we Francji w miejscowości Toulouse.
Zatem do zobaczenia za rok
Bas
