W świecie kuglarstwa nie wszystko kręci się tylko wokół sztuczek i show. Czasem trzeba pomyśleć bardziej… praktycznie. Czy kij ogniowy do samoobrony to tylko szalony pomysł, czy może faktyczna strategia przetrwania na festiwalu, backstage’u albo w centrum miasta o trzeciej nad ranem?
Postanowiliśmy to sprawdzić. Testujemy różne rekwizyty kuglarskie pod kątem ich „bojowego” zastosowania – pół żartem, pół serio, ale z pełną powagą w ocenie. Zaczynamy!
Kij ogniowy do samoobrony – nasz faworyt
Nie ma co się oszukiwać – kij ogniowy do samoobrony bije konkurencję na głowę. Dosłownie i w przenośni. Jest ciężki, długi, dobrze wyważony i wzbudza respekt już samym wyglądem.
W rękach doświadczonej osoby może stać się naprawdę solidnym narzędziem obrony – zarówno fizycznej, jak i psychologicznej. Gdy przeciwnik widzi obracający się płonący kij, dwa razy się zastanowi, zanim podejdzie bliżej.
Zasięg: 10/10
Efekt odstraszający: 11/10
Ryzyko wybicia sobie zębów: umiarkowane
Zobacz dostępne modele kijów ogniowych >>
Czy wachlarz ogniowy da radę?
Wygląda pięknie. Można nim wykonać elegancki gest przed atakiem. Ale czy wachlarz ogniowy sprawdzi się w samoobronie?
Niestety – raczej nie. Nie daje realnej siły uderzenia, a przy złym chwycie przypali Ci palce szybciej, niż przeciwnik się zdziwi.
Świetny do tańca i estetycznych pokazów, ale jeśli chodzi o przetrwanie – lepiej wybierz coś mniej zmysłowego.
Poi – zwinne, ale czy skuteczne?
Poi potrafią być ciężkie, groźne i nieprzewidywalne. Ale są też… niesforne.
Trzeba mieć precyzję, refleks i sporo miejsca. W ciasnym starciu poi bardziej przeszkadzają niż pomagają. A kręcenie nimi w obronie własnej może zakończyć się widowiskowym… samookaleczeniem.
Poi jako broń psychologiczna? Może.
Poi jako kij ogniowy do samoobrony? Absolutnie nie.
Buugeng – hipnoza zamiast walki
Buugengiem nie uderzysz, ale możesz… zdezorientować przeciwnika. Jego płynne ruchy wprowadzają w trans, który może dać Ci kilka cennych sekund przewagi.
Ale poza tym? Gdyby buugeng miał cokolwiek wspólnego z realną walką, nazywałby się „szabla świetlna plus”.
Diabolo – broń nieoczywista
Teoretycznie diabolo da się rozkręcić i rzucić jak pocisk. W praktyce – zanim to zrobisz, przeciwnik zdąży przewrócić Ci statyw, zwinąć torbę i uciec.
Plus za ciężar, minus za tempo. Trudne w użyciu, nieprzewidywalne w skutkach.
Podsumowanie: kij ogniowy do samoobrony to nie żart
Spośród wszystkich kuglarskich rekwizytów, to właśnie kij ogniowy do samoobrony ma największy potencjał. Nie tylko wygląda groźnie – on naprawdę działa. Daje zasięg, kontrolę, pewność siebie. W rękach wprawionej osoby to narzędzie zarówno do tańca z ogniem, jak i do odpędzania nieproszonych gości.
Oczywiście – nie namawiamy nikogo do przemocy. Ale jeśli już trzeba się bronić… lepiej z kijem niż z poiami.
A Ty? Masz swoją taktykę obrony kuglarskiej?
Czym Ty byś się bronił lub broniła? Kijem? Buugengiem? A może samą obecnością sceniczną?
Podziel się swoimi pomysłami i doświadczeniami w komentarzach. Może razem stworzymy kuglarski podręcznik przetrwania.
Kup kij ogniowy >>
Więcej o Sara Zalewska
Studentka dziennikarstwa, komunikacji społecznej i medioznawstwa, związana z kuglarstwem od prawie sześciu lat
