Cyrk lub – szerzej – sztuki cyrkowe, nie są jeszcze w Polsce popularnym obiektem badań naukowych.
W innych krajach jednak, sztuka cyrku (zarówno dawnego, jak i współczesnego) stała się przedmiotem zainteresowania historyków, ale też teoretyków sztuk performatywnych. Chcielibyśmy zaprosić do dyskusji polskich badaczy zainteresowanych powyższym zagadnieniem. Konferencja adresowana jest do naukowców zajmujących się bezpośrednio tematyką cyrku, ale również napotykających na ten temat przy okazji innych prac z zakresu badań kulturowych i społecznych. Do udziału zapraszamy m.in. kulturoznawców, socjologów, historyków, psychologów, pedagogów, antropologów kultury.

Sztuki cyrkowe, wokół których toczyć się będzie dyskusja, potraktowane zostaną nie tylko w kategoriach interesującego performansu. Jako wymykające się prostym definicjom, często istniejące nieformalnie, na granicy sztuk – łatwo wchodzą w relacje z innymi działaniami o charakterze artystycznym. Z drugiej strony zaś, istnieją w specyficznym kontekście społecznym – w zależności od formuły i treści występów, ale też sytuacji lokalnej. Mają coraz większe znaczenie w rozwoju współczesnej pedagogiki. Zapraszamy więc badaczy do interdyscyplinarnej debaty, toczącej się wokół fenomenu sztuk cyrkowych, w szerokim ujęciu kulturowo-społecznym.

Proponowane są następujące zagadnienia szczegółowe:

•  Cyrk dawny i współczesny w świecie performansu;
•  Cyrk polski – dzieje, wpływy, problemy organizacyjne;
•  Społeczny odbiór sztuki cyrkowej – uwarunkowania historyczne, kulturowe, polityczne;
•  Cyrk w społeczności lokalnej jako siła napędowa działań społecznych;
•  Cyrk uczy – założenia, praktyka, doświadczenia pedagogiki cyrku;
•  Artysta cyrkowy – mistrz, amator czy fachowiec? Edukacja cyrkowa w Polsce i na świecie;
•  Cyrk tradycyjny i Nowy Cyrk wobec zmian kulturowych w relacji człowiek-zwierzę;
• Nowy Cyrk – teatr, rewia, nowa droga sztuki cyrkowej?
•  Ciało w cyrku – od samokreacji do samozniszczenia;
•  Cyrk jako przedsiębiorstwo;
•  Cyrk a media;
•  Szuka cyrkowa a inne sztuki – inspiracje, cytaty, nawiązania;
•  Muzyka cyrkowa;
•  Klaun – błazen – głupiec: postać komiczna w cyrku, postać klauna w kulturze;
•  Idea freak show w cyrku oraz w dzisiejszej sztuce i rozrywce;
• Przewidujemy około 20 wystąpień, których czas trwania nie powinien przekraczać 30 minut.

Informacje organizacyjne:

 Termin konferencji: 12-13.03.2015r.

 Organizator:

Katedra Dramatu i Teatru

Instytut Kultury Współczesnej

Wydział Filologiczny Uniwersytetu Łódzkiego

ul. Pomorska 171/173

90-236 Łódź

 Opłata konferencyjna: 350 zł

 Termin zgłoszeń: 31.01.2015 r. na adres: konferencja.nietylkoklaun@gmail.com

(karta zgłoszenia w załączeniu).

 Do 16 lutego uczestnicy otrzymają zwrotną informację o przyjęciu zgłoszenia przez

organizatorów.

Carnaval Sztuk – Mistrzów to czas wielkich widowisk z pogranicza teatru i nowego cyrku w przestrzeni miasta. Wydarzenie to stanowi rozwinięcie odbywającego się w Lublinie od kilku lat Festiwalu Sztukmistrzów. Do miasta zjeżdżają artyści i specjaliści sztuki cyrkowej z wielu krajów Europy, którzy oprócz magicznych, zapierających dech w piersiach spektakli i widowisk poprowadzą cykl warsztatów dla profesjonalistów oraz dla początkujących adeptów tej dziedziny sztuki. Nazwa wydarzenia nawiązuje do postaci Sztukmistrza z Lublina – bohatera książki noblisty Izaaka Bashevisa Singera.

Jak co roku artyści, performerzy i linoskoczkowie zjadą się do Lublina by zadziwiać ludzi.

kolejna edycja carvavalu sztukmistrzów na rok 2017
więcej informacji wkrótce

Karnawał (…) narusza roszczenia oficjalnej kultury do autorytetu, do stabilności, trzeźwości, nieodmienności i nieśmiertelności”

(R. Schechner, Przyszłość rytuału)

ISTOTĄ Carnavalu JEST ZABAWA. Zabawie od zawsze towarzyszy sztuka ludyczna. Poprzez jej aktualne przejawy – nowy cyrk i buskerstwo – otworzymy czas wspólnego święta.

KARNAWAŁ to okres, kiedy zwyczajowe prawa codzienności ulegają zawieszeniu, a cały społeczny i kulturowy porządek ulega wywróceniu. Tak jak kuglarz (czy też artysta) jest synonimem odmieńca, cudaka i wyrzutka, tak czas karnawału jest synonimem czasu święta, zniesienia praw, obowiązków, norm.

Karnawał jest czasem niszczenia, chaosu, śmierci, ale także czasem odnowy, oczyszczenia, narodzin, jest czasem głupców, artystów i kuglarzy. Karnawał jest świętem życia samego w sobie. Jest esencją życia, jego najbardziej witalnym objawem…
Namioty eksplodują teatrem nowego cyrku. Objawią świat, w którym sztuka staje się jednością a bariery i podziały na teatr, cyrk, żonglerkę, taniec czy muzykę przestają istnieć w obrazie artystów totalnych. Ulice spłyną strachem, podnieceniem i śmiechem z naszej codziennej spętanej kultury. To wszystko za sprawą buskerów z całym antruażem im właściwym. Będzie śmieszno i straszno, w sercu ckliwie, a w głowie czasem niewygodnie.

Niebo po raz kolejny opanują nie anioły, czy gołębie, a highlinerzy, którzy przysłonią słońce blaskiem umiejętności i brawurą swoich kroków.

Niech się stanie Carnaval!!!